Podstawą wynagrodzenia chorobowego za okres niezdolności do pracy w pierwszym miesiącu zatrudnienia jest wynagrodzenie, które pracownik otrzymałby, gdyby przepracował cały miesiąc, pomniejszone o składki na ubezpieczenia społeczne.
Co ważne, dla pracowników pełnoetatowych podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego nie może być niższa od kwoty równej wynagrodzeniu minimalnemu pomniejszonemu o 13,71%, czyli łączną wartość składek na ubezpieczenia społeczne, które finansuje pracownik. Najniższa krajowa wynosi 3600 zł brutto od 1 lipca 2023 roku.
3600 zł – 13,71% = 3600 zł – 493,56 zł = 3106,44 zł
Przykład
Marta zachorowała w pierwszym miesiącu pracy i otrzymała zwolnienie lekarskie na 10 dni. Przerwa w ubezpieczeniu chorobowym nie przekroczyła 30 dni, więc pracowniczki nie obejmował okres wyczekiwania. Wynagrodzenie zasadnicze Marty, określone w stałej miesięcznej wysokości, wynosiło 8000 zł brutto. Za każdy dzień niezdolności do pracy Marcie należy się 80% wynagrodzenia chorobowego.
8000 zł – 13,71% = 3600 zł – 1096,80 zł = 6903,20 zł
6903,20 zł : 30 dni (bez względu na liczbę dni w miesiącu) = 230,11 zł
230,11 zł × 80% = 184,09 zł za 1 dzień niezdolności do pracy
184,09 zł × 10 dni zwolnienia lekarskiego = 1840,90 zł wynagrodzenia chorobowego za okres zwolnienia lekarskiego
8000 zł : 30 dni = 266,67 zł
266,67 zł × 10 dni zwolnienia lekarskiego = 2666,70 zł
8000 zł – 2666,70 zł = 5333,30 zł wynagrodzenia za przepracowaną część miesiąca
Czy można wydłużyć umowę na okres próbny z powodu L4 w pierwszym miesiącu pracy?
Tak, art. 25 § 21 Kodeksu pracy umożliwia wydłużenie okresu próbnego o czas zwolnienia lekarskiego, które wpisuje się w kategorię usprawiedliwionej nieobecności. Co ważne, aby pracodawca mógł zaproponować pracownikowi wydłużenie okresu próbnego, musi zawrzeć taki zapis w umowie o pracę. W przeciwnym razie strony nie będą mogły skorzystać z tego rozwiązania.
Kto wypłaca wynagrodzenie chorobowe za zwolnienie lekarskie w pierwszym miesiącu pracy?
Pracodawca finansuje i wypłaca wynagrodzenie chorobowe w pierwszym miesiącu pracy, o ile:
- pracownik poniżej 50. roku życia nie wykorzystał 33 dni niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym,
- pracownik powyżej 50. roku życia nie wykorzystał 14 dni niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym (niższy limit obowiązuje w roku kalendarzowym wypadającym po roku, w którym pracownik obchodził 50. urodziny).
Od 34. lub 15. dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym pracownikowi należy się zasiłek chorobowy finansowany przez FUS (Fundusz Ubezpieczeń Społecznych). Co istotne, czasami wypłaca go ZUS, a czasami – pracodawca. Co do zasady, przejmuje on obowiązek naliczenia i wypłacenia zasiłku chorobowego, jeśli zgłosił co najmniej 21 osób ubezpieczonych do 30 listopada ubiegłego roku.